31 Ekim 2012 Çarşamba

Peki ya ben?


Ay ay Rüzgar'ı yazıyorum ama kendimden, hissettiklerimden detaylı bahsetmedim hiç. Peki ya neredeyse 6 aylık anne Sebla? Ben hiçbir zaman çocuklarla çok içli dışlı biri olmadım. Etrafımda büyümesini yakından izlediğim, yardımcı olduğum bir çocuk da olmadı. Bu yüzden gerçekten çok tecrübesizdim. Hastanede ilk geceyi Rüzgar küvezde olduğu için kuzum ve ben yanlız geçirdik. Bu arada ben hastanede kuzumla kalmayı tercih ettim çünkü eninde sonunda üçümüz başbaşa kalacaktık. 2. gecemizde Rüzgar da bizimleydi. Bebek hemşireleri olmasına rağmen kolay değildi hakikaten. Rüzgar bas bas bağırırken altını değiştirmeye çalışmak, gazını çıkarmak vs beni iyice panik yaptı. Altını değiştirirken elim ayağım birbirine dolaşmıştı. Kuzum olmasa o geceyi rahat atlatamazdım. Tamamen şahsi deneyimlerime göre konuşursam; hamilelik işin romantik kısmı. Kucağınızda bebekle başbaşa kaldığınızda yanınızda birileri de olsa zorlukları yaşamaya başlıyorsunuz. Rüzgar ilk haftalarda emip, uyuyordu. Ne gaz vardı ne kolik. Hiç unutmuyorum; "Bebek bakmak hiç de zor değil! diye geçirmiştim aklımdan. O zamanlar sadece geceleri zordu. Annemle sabah olsun da uyuyalım diye beklediğimiz oluyordu çoğu zaman. Ne zaman ki gaz başladı herşey zorlaştı. Ardından dr. Rüzgar'ın kolik olduğunu söyledi. Her akşam ağlama seansları bağıra bağıra. Ancak babası sakinleştirebiliyordu. Gerçi hala öyle:) O zamanlar devamlı 2. çocuğu asla yapmayacağım deyip duruyordum. Zaten düşünmek için çok erken ama hala 2 çocuk sahibi olabilmeyi düşünmekte zorlanıyorum. 3. ay sonunda kolik hakikaten bitti ama bu seferde reflü ve kakada kan problemimiz başladı. Datça'dan döner dönmez Rüzgar'ın ağlama krizleri tuttu yine. 1 hafta boyunca her saat neredeyse. Reflü ilaçları sayesinde atlattık onu da. Kendimi anlatayım derken yine Rüzgar'a geldi konu. Ne de olsa ayrılmaz ikiliyiz şu sıra 24 saat:) O ağlama krizleri sırasında gerçekten depresyonu yaşadım ben. Hiç bitmeyecek ömür boyu sürecek gibi gelmişti. 5. ayın sonunda rahatlayabildik diyebilirim. Sanırım ben de ancak alıştım. Rüzgar da maşallah daha sakin olunca benim de psikolojim rahatladı. Gündüzleri daha iyiyiz derken bu sefer da gece uykuları bozuldu. 2 saatte 1 kalkar olduk. Zaten bir şey bitip öbürü başlayacak. Geçenlerde Rüzgar'ı kuzuma bırakarak 2,5 saat dışarı çıktım. Kitap aldım, dolaştım, kahve içtim. Bu mola bile öyle iyi geldi ki. 24 saat annelik zor iş! Hani ebeveynlerin söylediği bir söz vardır:"Bir bakışı, gülüşü yetiyor!" diye. Hakikaten öyleymiş. Herşeye değiyormuş!:) O size tepkiler verdikçe anne-baba olduğunuzu anlıyorsunuz. Hele anne dediği zaman neler hissederim tahmin bile edemiyorum:)

15 Ekim 2012 Pazartesi

5 aylık Rüzgar


Ayın 7'sinde 5. ayımızı doldurduk. Bildiğiniz adam olduk artık. Rüzgar'a şu cümleyi kurarken buluyorum sık sık kendimi: "Sen daha 5 aydır dünyadasın!" Ana kucağından inme çalışmalarımız hızla devam ediyor. Artık yandan kafasını yere değdirmek suretiyle inmeye çalışıyor. Bir de oturmak istiyoruz hep. Tam dengeyi sağlayamıyor ama yine de illa ki oturacak. Dr.lara kalsa zamanı değil oturmasın diyorlar ama çocuk oturmak istiyor işte. Gel de oturtma kıyamet kopuyor:) Emeklemeye gelince tembel bizimkisi. Arada yüzükoyun koyuyorum çalışmalar yapsın diye ama çabuk sıkılıyor. Dayısı p.oposunun üstünde yürüme çalışmalarına başlamış, bizimkisi de öyle yapacak galiba. Dişlerimiz çok kaşınıyor. Beyazlaşmış gibi görünüyor. Bakalım yakında çıkacak sanırım. Gece uykularımız da bozuldu. 2 saatte 1 kalkıyoruz artık. Umarım geçiçi birşeydir.  Gezmeyi çok seviyor bir de bizim kuzu. Babasıyla yürüyüşe çıkıyorlar. Babası evdeyken daha huzurlu Rüzgar. Hatta bugün misafirlerin yanında gıkı çıkmadı. Başbaşayken o kadar sessiz olmuyor. Sanırım kalabalık seviyor:)

Bu arada kusmalarımız azaldı çok şükür.Daha önce bahsettiğim kakadaki kan durumuyla ilgili bir çocuk gastroenterologuna gittik. Dr. iki ilaç verdi. Her emzirmeden önce veriyorum. Kakada kana gelince 2 haftadır diyet yapıyorum: Tüm süt ürünleri, kuruyemiş, soya, susam, dana eti yasak. Diyetin bir faydası olmadı. Kan devam ediyor. Kakadan bir test yaptıracağız. Onun sonucuna göre; dr. 1 hafta anne sütünü kesip sadece mama verecek. Eğer sadece mamayla kan kesilirse bileceğiz ki anne sütündeki birşey buna sebep oluyor. Dr. son çare kolonoskopi de dedi. Allah kimseye çaresiz dert vermesin ama bu durum geçmedikçe daha da can sıkıcı olmaya başladı. İnşallah artık alerjidir de mamayla çözeriz diye umuyorum. Herkese iyi haftalar ve sağlıklı günler dileriz:)